Брзината со која пожарите зафаќаат цели населби во Лос Анџелес отвора прашања за ефикасноста на противпожарната служба, но и за квалитетот на куќите и решенијата за урбанистичко планирање кои „го помагаат“ ширењето на пожарите. Посебно прашање е зошто водата од океанот на чие крајбрежје се наоѓа градот не се користи за гаснење на пожарот.
Пожарите кои моментално беснеат во Лос Анџелес оставаат зад себе катастрофални последици, а особена загриженост предизвикува брзината со која пожарот се шири и уништува домови. Постојат неколку причини зошто куќите во овој град горат до темел, толку лесно и брзо, пренесува РТС.
Сушата и високите температури што ја погодуваат Калифорнија предизвикуваат сушење на вегетацијата и градежните материјали, што ги прави исклучително запаливи. Многу куќи се изградени од дрво и други материјали кои го поттикнуваат ширењето на пожарот.
Дополнителен проблем создаваат силните ветрови од Санта Ана, кои не само што распламнуваат огновите, туку ги пренесуваат искрите на долги растојанија, предизвикувајќи нови жаришта.
Близината на домовите и големата густина на населеност во Лос Анџелес овозможуваат пожарот лесно да се шири од еден објект на друг. Некои жители, и покрај предупредувањата, не одржуваат заштитни зони околу своите домови, оставајќи запаливи материјали во близина. Ограничените ресурси на противпожарната служба, како и непристапниот терен во некои делови од градот ја отежнуваат брзата и ефикасна интервенција.
Еден од клучните проблеми што го отежнува гаснењето на пожарите во Лос Анџелес е падот на притисокот во хидрантите, што директно влијае на ефикасноста на противпожарните служби. Овој проблем е резултат на комбинација од неколку фактори кои заедно создаваат сериозни пречки во борбата со огнената стихија.
Прво, екстремната потрошувачка на вода за време на пожар доведува до преоптоварување на системот за водоснабдување. Противпожарните служби користат големи количества вода за да се обидат да изгаснат интензивни пожари, што врши притисок врз инфраструктурата која не е дизајнирана за такво оптоварување.
Второ, староста и неодржувањето на водоводната мрежа во некои делови од градот дополнително придонесуваат за пад на притисокот. Многу цевководи беа изградени пред неколку децении, што резултираше со дефекти и истекување на вода.
Покрај тоа, растот на населеноста и урбанизацијата доведоа до зголемена потрошувачка на вода во домаќинствата и индустријата, што ја намалува достапноста на вода во итни ситуации.
Пожарите се придружени и со технички дефекти во пумпите или регулаторите на притисокот, кои предизвикуваат привремен прекин или драстично намалување на протокот на вода до хидрантите. Силните ветрови, кои се чест придружник на овие пожари, може да ја оштетат и инфраструктурата, вклучително и електричните системи што ги напојуваат пумпите за вода.
Локалните власти истакнаа дека проблемот често е предизвикан и од недоволното планирање и од недостатокот на резервни извори на вода во кризни ситуации. Пожарите од големи размери бараат брза реакција, но кога притисокот на хидрантот опаѓа, пожарникарите губат драгоцено време барајќи алтернативни извори на вода.
Ваквата состојба отвори голема јавна дебата за потребата од инвестирање во модернизација на водоводната мрежа и воспоставување поефикасни механизми за управување со водните ресурси, со цел да се спречат слични кризи во иднина.
