Златото се купува како да е 19 век и време на златната треска во Америка. Секоја одлука донесена од светските лидери влијае на економиите на сите земји, а се чини дека златото сепак е една од најбезбедните инвестиции и еден вид спас.
Додека војната, идеологијата и протекционизмот го делат светот на различни блокови, земјите во развој трупаат благородни метали за да се подготват за денот кога глобалниот финансиски систем доминиран од САД и Европа, како што очекуваат, ќе пропадне и ќе биде заменет со нов.
Овој тренд како што пишува Политико започнал пред десет години. Сега е забрзан од краткорочните фактори, особено падот на каматните стапки ширум светот. Како резултат на тоа, цените се зголемија од еден рекорд до друг, достигнувајќи историски максимум од повеќе од 2.800 долари за унца минатата недела, пренесува tportal.
Годинава златото поскапе за 35 отсто, далеку пред растот на американските акции од 20 отсто и повеќе од двојно повеќе од кој било европски берзански индекс.
Лина Томас од Голдман Сакс предвидува дека цената би можела да надмине 3.000 долари до крајот на следната година. Земјите кои би можеле да паднат под американски санкции се оние кои најмногу купуваат. Кина на тој начин купила 316 тони од почетокот на војната во Украина. Русија исто така беше главен купувач, како и централните банки на Блискиот Исток, Централна Азија и Индија.
Полска долго време сака да ги зголеми своите златни резерви на 20 отсто од официјалните резерви. Унгарија се приклучи и продолжи да купува злато во септември, велејќи: „Во услови на зголемена неизвесност… улогата на златото како безбедно прибежиште и складиште на вредност е од особено значење бидејќи ја зголемува довербата во земјата и ја поддржува финансиската стабилност“.
„Тоа е знак за претстојните војни“, изјави банкар на една од европските централни банкари.
Не е само стравот од конфликти и санкции, туку и сомнеж во веродостојноста на државите кои го изградија глобалниот финансиски поредок. И САД и Европа акумулираат сè поголеми долгови со кои ќе станува сè потешко да се справиме.
Со оглед на американскиот долг од 124 отсто од БДП, кој и рапидно расте, Томас од Голдман Сакс забележува дека „многу централни банки го држат поголемиот дел од своите резерви во американските трезори и креаторите на политиката може да станат сè позагрижени за нивната изложеност на американските фискални ризици“.
Идејата е „полека да се диверзифицираат меѓународните резерви далеку од она што останува многу голем дел од средствата деноминирани во долари“, рече Мохамед Ел Еријан, поранешен шеф на трговскиот гигант Pimco.
