Ватикан ја запечати официјалната резиденција на папата Франциск, симболично започнувајќи период на жалост.
На снимката објавена од Ватикан се гледа кардиналот Кевин Џозеф Фарел, камерленгото, како гледа како службеник на Ватикан додека става црвена лента на вратата од резиденцијата на папата, ја врзува, а потоа го проверува печатот со восок на лентата. После тоа, Фарел ја проверува пломбата и се уверува дека вратата е цврсто затворена, пренесува Хина.
The papal apartments in the Apostolic Palace — unused during Pope Francis’ pontificate — have been officially sealed by Cardinal camerlengo Kevin Farrell following the Pope’s death. This act marks the beginning of the “sede vacante” period, during which the See of Peter remains… pic.twitter.com/p3PcYqN050
— EWTN Vatican (@EWTNVatican) April 21, 2025
Запечатувањето на папската резиденција е традиционален обред што го изведува камерленгото, привремениот управител на Ватикан, а историски служел за да се спречи ограбувањето на папските одаи. Овој чин го симболизира официјалниот крај на понтификатот на папата Франциск и почетокот на периодот на празно место – период без папа.
Терминот седисваканција доаѓа од латинскиот „sede vacante“ (празна столица) и се однесува на период во кој бискупското седиште е празно, во овој случај папската столица во базиликата Свети Јован Латеран, катедралната црква на бискупот од Рим и „мајката на сите цркви“.
За време на седисваканција, папските овластувања не се пренесуваат на никого. Со Црквата управува Колеџот на кардинали, но со многу ограничени овластувања пропишани со апостолскиот устав „Universi Dominici Gregis“ на папата Јован Павле Втори. од 1996 година.
Со настапувањето на седисваканцијата, автоматски им престанува мандатот на сите функционери на Ватиканската курија, освен на тројца. Кардиналот камерленго (комора) кој управува со државата и имотот на Ватикан во отсуство на Папата и всушност е најважниот ватикански достоинственик во овој преоден период,останува на функцијата (оваа позиција сега ја има ирскиот кардинал Кевин Фарел), по што следи викарот на Рим кој ја води римската епархија во име на Големиот ватикален пенитенцијар кој е задолжен за прашањата на проштевање на гревовите (италијански кардинал Анџело Де Донатис).
Во периодот на седисваканцијата се менува и грбот на Светата столица, односно од него се отстранува папската тијара над вкрстените клучеви.
Уставот на „Universi Dominici Gregis“ предвидува дека конклавите на кои ќе се избира новиот папа и со кои завршува „меѓурегнумот“ може да започнат најрано 15 и најдоцна 20 дена по смртта или абдицирањето на папата.
Речиси 600 години овие три недели од седисваканцијата беа резервирани за оплакување и збогување со починатиот папа, како и за неговиот погреб. Единствен исклучок беше ненадејното одредкување на Бенедикт Шеснаесетти. Во 20-от и 21-от век, имало девет седисвеканциии во Ватикан, кои во просек траеле 17 дена.
За време на периодот на испразнетото место на римскиот бискуп, деканот на Колеџот на кардиналите (италијанскиот кардинал Џовани Батиста Ре) претседава со дневните состаноци или општи конгрегации на кардиналите кои во меѓувреме управуваат со Црквата.
Во пракса, секојдневните кардинални конгрегации често служат за воспоставување насоки и договарање за можните кандидати за идниот папа. Кардиналите често ќе разговараат за ова неформално, собирајќи се по лингвистичка или географска групација. Се разбира, тие ќе бидат будни за да се погрижат јавноста да не го види или дознае ова.
Колеџот на кардинали нема ниту една од папските овластувања и неговите единствени две должности се да ги извршува секојдневните работи и да ги решава работите што не можат да чекаат, а кои главно се однесуваат на подготовка на конклави. Нивната работа е строго административна. На општите конгрегации, на кои мора да присуствуваат сите кардинални електори, кардиналите донесуваат одлуки со мнозинство гласови. Ова е период во кој Католичката црква е најблиску до демократијата.
Седисваканцијата завршува кога новоизбраниот поглавар на Католичката црква на конклави потврди дека ја прифаќа функцијата. Тогаш управата на Црквата и Ватикан автоматски преминува во негови раце.
