Сер Исак Њутн е секако најпознат како математичар, физичар и астроном. Овој англиски научник ги постави темелите на модерната физика, проучувањето на планетите, па дури и вселенските летови пред повеќе од 300 години.
Неговите „Закони за движење“ (англиски Њутнови закони за движење) и денес се незаменливи во електротехниката и механиката. Покрај тоа, Њутн бил меѓу првите што конструирал рефлектирачки телескоп, на кој се базираат дизајните на денешните големи вселенски телескопи.
И покрај неговото огромно знаење и научни достигнувања, Њутн исто така бил склон кон она што денес може да се нарече теории на заговор. Иако бил израснат како христијанин и англикански протестант, Њутн имал многу религиозни ставови кои се сметале за еретички во негово време, а делумно и денес.
Меѓу неговите колеги научници, тој често тврдеше дека „обожувањето на Христос како личност е всушност идолопоклонство, за кое нема место во современиот свет и научната заедница“.
Едно од најинтригантните верувања на Њутн е поврзано со првите библиски ракописи, кои го опишуваат враќањето на Христос и „крајот на светот“ некаде околу 2000 година. Во своите пресметки, Њутн заклучил дека поверојатната година на Христовото враќање е всушност 2060 година.
Во белешките, откриени дури во 1894 година, Њутн напишал дека по 2060 година ќе има „ново златно доба, но само за избраните, посветено на науката и човечкиот напредок“. Како доказ за своите тврдења, Њутн ја навел Книгата на пророкот Даниел, во која се споменува дека „времето на расипаноста во христијанскиот свет ќе трае точно 1.260 години“.
Со оглед на тоа дека книгата е преведена околу 1020 или 1030 година, овие предвидувања приближно се совпаѓаат со 2060 година.
Покрај овие религиозни верувања, Њутн беше голем приврзаник на алхемијата, псевдонаука која тврдеше дека може да ги конвертира хемиските елементи еден во друг или да создаде поголеми количини од помалите со помош на „магични“ процеси.
Главната цел на алхемичарот била да го пронајде т.н Филозофски камен, митска супстанца (или метал) за која се верувало дека може да ја претвори живата во злато или сребро. Ваквите тврдења им овозможиле на многу алхемичари луксузен живот на судовите на тогашните владетели, на кои им било ветено „неограничено злато“.
Многу снаодливи алхемичари, меѓу кои и самиот Њутн, знаеле за својствата на минералот пирит (железен дисулфид, FeS2), кој преку хемиски реакции би добил светло жолта боја и ќе блесне слично на вистинското злато.
Поради сличноста со вистинското злато, овој минерал низ вековите го добил прекарот „Кралско злато“ или „Злато на будала“, бидејќи алхемичарите често со него ги мамеле кралевите и императорите, убедувајќи ги дека е вистинско злато.
