Откако влезе во групата Ф, како една од најдобрите третопласирани селекции на ова ЕП, со неверојатната победа против Португалија во последното коло (2:0), Грузија беше најпријатното изненадување на ова Европско првенство. Ако се исклучи Турција, која обезбеди четвртфинале, Грузијците ги освоија срцата на многу неутрални љубители на фудбалот, а патот до сензацијата го започнаа токму од Македонија.
Најубавата бајка на ова ЕП ја згасна Шпанија, која со 4:1 во осминафиналето ја совлада Грузија, иако на стартот од мечот најави нов шок, кога поведоа со 1:0 со автоголот на Робин Ле Норманд во 18. минута. Сепак, „Црвената Фурија“ не дозволи изненадување, па со головите на Родри, Фабијан Руиз, Нико Вилијамс и Дани Олмо ги урнаа сите соништа на Грузијците и уште еднаш се покажа дека Шпанија ќе остане само енигма за нив за добар резултат.
Рака на срце, Грузија немаше ниту да биде на ЕП ако се водиме според стариот систем. Во квалификациската група со Шпанија, Шкотска, Норвешка и Кипар завршија на 4. место со 8 бода заостанување зад Шкотска, каде двапати победија против Кипар, додека еднаш ремизираа со Шкотите и еднаш со Норвежаните.
Токму Шпанија, со која судбината ги спои на ова ЕП, им го нанесе најтешкиот пораз во историјата, кога во Тбилиси во тие квалификации ги совлада со 7:1, додека во Мадрид со 3:1.
Единствениот начин на кој Грузија можеше да дојде до ова првенство беше преку Лигата на нации. Таму, во Лигата Ц, тие завршија на првото место во својата група пред Македонија, Бугарија и Гибралтар, додека во финалето во нокаут фазата ја исфрлија Грција на пенали, со што се квалификуваа на големо натпреварување за првпат во историјата.
Да се види Грузија на Европското првенство беше неочекувано, но не беше сосема случајно. Грузија отсекогаш била земја во која фудбалот бил омилен спорт и создала некои икони како Шота Арвеладзе, Темур Кецбаја, Каха Каладзе, Леван Кобиашвили, Александар Иашвили или Георги Кинкладзе.
Но, оваа селекција се гради со години. Пред 15 години, владата и Фудбалскиот сојуз на Грузија инвестираа огромни парични износи во одржување на фудбалските терени, реконструкција на инфраструктурата и формирање академии со цел спортот да напредува и потенцијалните таленти да имаат најдобри услови за тренинг. Осум години по тие инвестиции Грузија стана домаќин на ЕП за играчи до 19 години, а минатата година со Романија го организираше ЕП за играчи до 21 година. Позната е и сликата од 2013 година каде Кристијано Роналдо отвори академија во Тбилиси, а на сликата со него има неколку момчиња, меѓу кои и Квича Кварацкелија, кој денес е најголема ѕвезда на грузискиот фудбал.
Покрај инфраструктурата, Грузијците донесоа и голем број тренери, скаути, физиотерапевти и аналитичари од Западна Европа кои со години работеа и во федерацијата и во нивната лига, со цел да го развијат фудбалот и да се стремат да го доближат до европските стандарди.
Последното парче од сложувалката беше ангажирањето на Вили Сањол, поранешниот дефанзивец на Баерн од Минхен. Пред Грузија, Сањол се усовршуваше во Баерн, во Бордо две нецелосни сезони, а потоа го презеде селекторското столче.
Петнаесетгодишниот процес се исплатеше бидејќи Грузија после толку години вложување не само што се квалификува на ова првенство, туку и покажа карактер, односно како се бранат репрезентативните бои.
Сепак, Грузија не е само Кварацхелија. Факт е дека фудбалерот на Наполи е најголемо име во нивниот состав, но тука има уште неколку квалитетни играчи, пред се голманот Ѓорѓи Мамардаршвили, кој веќе трета сезона е во редовите на Валенсија и еден од најдобрите на негова позиција во шпанска Ла Лига. Но, неговата улога на прв голман во тимот може да се промени, бидејќи овој тим летово го потпиша нашиот чувар на мрежата, Столе Димитриевски.
Инаку, Мамардаршвили пред овој шампионат беше трет најдобар голман во Европа по бројот на спасени 100-отстотни шанси за гол.
Тука, во составот на Грузија е и Микаутадзе, кој помина низ неколку различни француски академии, а се смести во Мец, каде пред две сезони беше најдобар стрелец на клубот во втората француска лига. Ајакс го купи минатата сезона, но откако не постигна гол на првите девет натпревари, го вратија на позајмица во Мец, каде на 20 натпревари запиша 14 гола. Мец го купи, но прашање е колку долго ќе остане таму.
Но, Грузија се покажа како тимска репрезентација, а не индивидуална, па токму затоа квалитетот се искачи на едно повисоко ниво и денес сите зборуваат за упорните Грузијци, кои преку Македонија дојдоа до историски успех.
Кога ќе го погледнеме целиот список на играчи на Грузија, ќе видиме многу малку кои не играат некаде во Централна или Западна Европа. Ако ги исклучиме резервните голмани, ќе најдеме само еден играч кој игра во Грузија, двајца од азиските клубови и еден од Украина, додека останатите сите заминаа на запад.
Забележливо е и дека се работи за прилично млад тим, чии просечни години ги расипува само резервниот голман. Само четворица имаат 32 или повеќе години, додека повеќето од останатите се на возраст од 23 до 28 години.
Сите овие елементи излегоа на виделина на ова ЕП. Грузија брилијантно го спои талентот на сите оние млади играчи кои моментално се на списокот, со тоа што Кварацкелија и Мамадаршвили се изразити ѕвезди во тимот, со одредена доза на тактичка зрелост што можеби не постоела претходно.
Иако против Македонија, нашите репрезентативци не го „помирисаа“ ниту голот, а примија дури „петарда“. Натпреварите кои се одиграа во 2022 година завршија со 0:3 на домашен терен (јуни) и со 2:0 на гости (септември), што беше јасен показател колку беше Грузијците не надиграа во двомечот. Но, тоа останува во минатото.
Барем оваа селекција накратко ги израдува неутралните љубители на фудбалот и покажаа дека квалитетната работа секогаш резултира со погодок, а овој пат погодокот ѝ припадна на упорната Грузија.
