Светскиот ден на баклава се одбележува на 17 ноември. Изработката на овој впечатлив деликатес беше усовршена во царските кујни на Отоманската империја, што резултираше со тоа што стана светски познат раскошен десерт со софистициран вкус.
Ја подготвувале само мајстори готвачи, специјално обучени за правење баклава, особено за време на големи прослави и значајни веселби, потсетува Агенцијата во соопштението.
Во зависност од регионот каде што се прави, баклавата се филува со мелени ф’стаци, ореви или лешници.
Така, баклавата Газиантеп има фил од ф’стаци, во регионот на Црното Море се користат лешници, тоа традиционално слатко исполнето со ореви е популарно во централна Анадолија, додека во Тракија баклавата се полни со бадеми или прелив од сусам.
Во 2013 година, Европската комисија ѝ додели на баклавата Газиантеп статус на заштитена ознака на потекло, што ја прави првиот турски производ регистриран на нивната листа, а кујната на градот претходно влезе во мрежата на креативни градови на УНЕСКО во гастрономијата, се наведува во соопштението.
Другите видови баклави добиваат различни имиња според начинот на сечење и на состојките, па така има „хавуч дилими баклава“ – со морков, „мидија баклава“ – во форма на школка и „булбул џуваси“ – баклава во форма на гнездо на славеј.
Што се однесува до состојките, „сутлу нурије“ се прави со млеко наместо шербет, „сарма од ф’стаци“ и „џевиз сарма“ имаат огромни количества јаткасти плодови во однос на оригиналната баклава, а „куру“ баклавата се карактеризира со помалку шербет, објаснуваат од Агенцијата во соопштението за развој на туризмот во Турција.
