Координираната експлозија на илјадници пејџери и радија користени од членовите на Хезболах низ Либан и Сирија минатата недела означи нова зора во тајната војна.
Експлозиите ги зголемија стравувањата дали таквата тактика може да се прошири на технологијата што ја користат милиони секој ден – како нашите паметни телефони, таблети и паметни часовници.
Шокантно координираниот и разорно ефективен напад, нашироко гледан како дело на израелската тајна служба Мосад, однесе десетици животи и предизвика илјадници сериозни повреди. Според либанските истражители, експлозивот PETN бил поставен во уредите, пишува Нова.рс.
Нападот предизвика пошироки стравови за технологијата. Многумина сега се прашуваат дали е можно да се постават експлозиви во уреди од кои денес практично не се разделуваме.
Во 2011 година се рашири приказната за Стив Џобс и тимот инженери од неговата компанија „Apple“ кои имаа задача да го создадат првиот iPod.
Приказната вели дека, по неколку месеци, ако не и години, напорно истражување, развој и најсовремен инженеринг, тимот го претстави својот ценет прототип на нивниот извршен директор, но Џобс веднаш го отфрли како преголем.
Кога инженерите протестираа дека е едноставно невозможно да се намали, Џобс отиде до аквариумот и го фрли уредот во вода.
Додека воздушните меури што излегуваа од прототипот се издигнаа на површината, тој рече: „Тоа значи дека има простор. Нека биде помал“.
Познавачите на Apple и технолошките ентузијасти долго дебатираа дали анегдотата е факт или фикција.
Но, совршено го доловува почетокот на трендот кој трае веќе со децении – трката да ја направиме нашата технологија помала и поелегантна, пишува Дејли Меил, Nova.rs.
Оваа ранливост едноставно повеќе не постои со денешната технологија.
Ниту еден простор во модерен паметен телефон, таблет или паметен часовник не е неискористен. Секој уред е дизајниран со немилосрдна прецизност, спакуван со хардвер и што е можно поцврсто и ефикасно.
Понатаму, повеќето денешни уреди повеќе не се модуларни.
За разлика од стариот пејџер, кој се состои од заменливи делови со многу внатрешен простор, не можете да ја замените батеријата на вашиот модерен телефон со едноставно отпакување на куќиштето и извлекување – уредот е запечатен како единствена единица.
Овие карактеристики значат дека на некој што сака да постави експлозив во телефон произведен во последниве години, ќе му треба исклучително импресивна техничка способност. Саботерот не само што би требало да може да го отпакува, модифицира и препакува уредот без да остави трага, туку секоја таква модификација најверојатно би резултирала со некаков вид на дефект како што е значително намален век на батеријата, производство на топлина или недостаток на функционалност.
Повеќето гаџети минуваат низ ригорозни тестови за перформанси и безбедност и за време и по процесот на производство, така што секој таков проблем речиси сигурно би бил откриен пред уредот да стигне до рацете на крајниот потрошувач.
Иако децениите на глобализација значат дека поголемиот дел од нашата технологија се произведува на илјадници километри и се испраќа низ целиот свет, процесот на производство сега е исклучително ефикасен.
Не само што производствените линии со модерна технологија се брзи и прецизни, туку работат и под строги безбедносни мерки за да се спречи протекување на деталите за производот кај конкурентите.
Современите телефони, особено моделите од високата класа, исто така се конструирани со користење на автоматизирани процеси на роботско склопување.
Сепак, сето ова не значи дека не е можно телефонот да експлодира и да предизвика повреди. Преполнувањето или изложувањето на високи температури може да предизвика прегревање, што може да резултира со експлозија.
