„Од љубов не се бега“ – Сеќавање:четири тажни години без Зафир Хаџиманов

Зафир има испеано многу песни и на македонски и на српски јазик, кои станаа не само хитови туку и евергрини како, на пример: „Земи момче Македонче“, „Како Вардар“, „Љуби ме и главата горе“, „Љубов ли е ова или панаѓур“, „Од љубов не се бега“, „Био је мај“, „Вражја Маре“… испеани и наградени на фестивалите во некогашна Југославија: Сплитскиот, Скопскиот, Загрепскиот, Сараевскиот…           

Зафир Хаџиманов остави длабока трага во уметноста, музиката, песната, глумата, естрадата и во пишаниот збор не само во Македонија туку и на просторите на цела поранешна Југославија. Почина пред четири години, од страшните последици од инфекцијата на корона вирусот. Пред тоа, имаше бројни здравствени проблеми:        го загуби видот на едното око, преживеа срцев удар и боледуваше од дијабетес.

Роден е во нашето Кавадарци, на 25 декември 1943 година, а вчера, во Србија и во Македонија официјално беше одбележан денот на неговото заминување од овој свет.

По таткова линија, Зафир Хаџиманов потекнува од Кавадарци, додека по мајчина линија е скопјанец. Васил Хаџиманов (таткото на Зафир) започнал да се занимава со музика уште во своите средношколски денови, во градот Велес. Во меѓувреме, се запишал на Фармацевтскиот факултет во Белград, но набргу се премислил, па се вратил во Скопје, запишувајќи се во Вишото педагошко училиште, на отсекот за музика. Специјалност му беше фолклористиката. Татко на Зафир, во текот на работниот век, остави над 5.000 записи на македонски изворни песни, кои се пеат и денес од голем број наши пејачи.Зафир Хаџиманов има дипломирано на Факултетот за драмски уметности во Белград, во 1967 година. Пред тоа живееше во Скопје, а кога раскина со пејачката Љупка Димитровска, се вљуби, а потоа и ожени со многу популарната пејачка на забавни мелодии, Сенка Велетанлиќ, па дефинитивно се пресели во српската метропола.       Со Сенка остана да живее до крајот на својот живот, а од тој брак го имаат синот Васил Хаџиманов, кој е исклучително познат и почитуван џез-музичар.

Хаџиманов беше еден од основачите на друштвото за македонско-српско пријателство „Шар Планина“ и на здружението на Македонците во Белград, „Македониум“. Поради своите заслуги за промоцијата на македонската култура во Србија, во 2007 година беше промовиран во почесен амбасадор на културата на Република Македонија во Република Србија.  Зафир има испеано многу песни и на македонски и на српски јазик, кои станаа не само хитови, туку и евергрини како, на пример: „Земи момче Македонче“, „Како Вардар“, „Љуби ме и главата горе“, „Од љубов не се бега“, „Љубов ли е ова или панаѓур“, „Био је мај“, „Вражја Маре“… испеани и наградени на фестивалите во некогашна Југославија: Сплитскиот, Скопскиот, Загрепскиот, Сараевскиот…

Во далечната 1965 година, го освои првото место на тогаш мошне популарниот „Опатиски фестивал“, со песната „Зошто доаѓаш само со дожд“. Има освоено и први и втори награди на забавно-музичкиот фестивал „Белградска пролет“, на кој со години, како македонски пејач, им беше вистинска конкуренција на голем број миленици на тамошната публика: Мики Јеверемовиќ, Нада Кнежевиќ, Ѓорѓе Марјановиќ, Лео Мартин, Лола Новаковиќ, Драган Стојниќ и Боба Стефановиќ.

Публиката го памети и по улогата на Жан Валжан во мјузиклот „Клетници“, во режија на Небојша Брадиќ, кој беше поставен на сцената на белградскиот театар. Играше и во филмовите „Нож“ на Жика Митровиќ и „Македонска крвава свадба“ на Трајче Попов.

Исто така, тој е автор на две музички книги за деца. Воедно, автор е на две прозни книги и на шест стихозбирки: „Шансони на хартија“, „Азил“, „Народен пејач“, „Пес – Пејачка“ и „Брат“, објавени на македонски и на српски јазик. Во 1975 година, освои награда на „Струшките вечери на поезијата“. Во 2003 година, освои награда на Меѓународниот фестивал на шансони во Загреб. По повод 55 години од неговото богато музичко творештво, на 28 ноември 2014 година, во Скопје беше промовиран неговиот компилациски албум со 19 песни.                                                                                  (Д. М.) фото: архива