„Мактеон“ на Канго во мисија на зачувување на македонската музика  

Седум години без нашиот Хендрикс!

Иако седум години физички повеќе не е меѓу нас, песните и стиховите на никогаш заборавениот Симеон Иванов, попознат по прекарот Канго, продолжуваат да одекнуваат и живеат, носејќи го духот на еден човек кој секогаш си беше свој на своето. Во сè. Почнувајќи од физичкиот изглед, специфичниот имиџ со џунгла-фризурата, до начинот на интерпретацијата и самото музицирање кога ќе застане на сцената пред своите фанови. Таков рокер, поет, сликар, визионер и основач на културното движење „Мактеон“, веќе не се раѓа.

Жива вистина е дека Канго не можеше секој да го сака, да го слуша. Само одбраните ја имаа таа привилегија. Иако замина на оној свет релативно не толку стар, тој на помладите музичари им ја пренесе автентичната рок-ен-рол духовна култура, од која допрва многумина од нив во Македонија, ќе учат.

Канго знаеше уметнички да ги комбинира музиката, поезијата и сликарството во еден уникатен производ. Со седум студиски албуми и четири стихозбирки, тој остави силен печат и впечаток во македонската рок-култура. Неговиот немирен дух и храбар пристап кон уметноста му донесоа култен статус меѓу љубителите на рок-музиката.

Често го споредуваа со Џими Хендрикс, па често и го ословуваа како македонски Хендрикс. Не само поради виртуозноста на гитара. Тоа е и поради стилот на облекување и начинот на живот. Си беше бунтовник кој ја живееше својата уметност без компромиси, без додворувања на моменталните модерни музички правци. Се ежеше и превртуваше и при самата помисла на турбо-фолкот!

Неговото движење „Мактеон“ ја имаше мисијата да биде посветено на зачувување и промоција на македонската култура, јазик, песна. Младите со тоа да се учат од мали нозе да си ја сакаат музиката на мајки и татковци, баби и дедовци. Да си ги чуваат македонските корени. Канго засекогаш остави неизбришлив белег во македонската уметност.   (Д.М.)