Кешишев го разголи царот

Врската помеѓу обвинетите Љупчо Палевски и Влатко Кешишев била како од некоја приказна или веќе гледана телевизиска серија. „Царот“, како што бил мемориран Палевски во телефонот на Кешишев, така и се однесувал кон него, поданички, а тој, послушник до гроб, безусловно ги извршувал наредбите 

Влатко Кешишев не започна веднаш со својата вистина за грабнувањата и убиствата на Вања и Панче. Неговиот адвокат побара од судијата додека зборува Влатко, од судницата да биде отстранет првообвинетиот Љупчо Палевски, викан Палчо.

– Кешишев нема да ја зборува вистината во негово присуство, од страв од него – рече адвокатот Игор Ефремов и потсети на лажната изјава за која го натера да ја потпише во затворското комбе, пред неколку месеци, дека тој не учествувал во убиствата. И тогаш Палевски почна да крева два прста за збор.

– Ова е блеф пред јавноста, еве нека се заврти со грб, мене ми е важно што ќе каже – се побуни Палевски, а неговиот бранител, Јовица Страшевски, го надополни дека нема да може да фаќа белешки од кои подоцна треба да состави прашања.

Сепак, судијата Ивица Стефановски го прифати барањето на Кешишев и им нареди на полицајците да му стават лисици на раце на Палевски и да го изнесат надвор од судницата. Неговиот адвокат скокна од местото и се закани дека ќе замине, но ја повлече одлуката откако слушна од судијата дека ќе му најде замена по службена должност. Судењето продолжи, обвинетиот Кешишев почна со својата верзија за настаните. Палевски го запознал на протести и за кратко време му станал домаќин, без паричен надоместок, во партиското седиште.

– Му готвев, се грижев за неговото куче Хера, дочекував гости, тој спиеше во студиото, а јас имав кревет во кујната – објаснуваше Кешишев.

Во 2022 година, во ден недела, Палчо му наредил да оди да му помогне на Велибор Манев со копањето дупка кај местото Рудник. Првично мислел дека копаат злато, не разговарале, а откако завршиле со копањето, Велибор му кажал дека е за киднапирање и оти не смее на никому да каже бидејќи може да летаат глави.

– Закачивме анер со алка и ја поклопивме со штици – се сеќаваше Влатко, кој неколкупати, додека зборуваше, нагласуваше дека не се правда, туку дека кажува сè како што се случило.

Од она што можеше да се заклучи, другите обвинети не го споделувале планот со него, туку само му давале задолженија, да вози, да наточи бензин, да ги чека со запален автомобил и отворен гепек. Кешишев, пак, не прашувал многу, работите ги дознавал од слушање.

– Знаев дека се работеше за уцена за пари, а кога еднаш го прашав Палчо зошто се грабна Панче, остро ми одговори: „Ќути, седи настрана и не мешај се!“ – објаснуваше Кешишев, кој беше завртен со грбот кон новинарите, а зборуваше со штипски дијалект, па некои работи ги повторуваше повеќепати.

Тврди дека планот го правел Палевски, во договор со Велибор Манев.

– Во штабот дознав дека грабнатиот човек (Панче) е убиен и фрлен во дупка – рече Кешишев, кој тврди дека дознал за идентитетот на жртвите откако ја завршиле „работата“, на социјалната мрежа „Фејсбук“. Ден претходно, Палевски донел мотороли, воки-токи за комуникација, а купил и две лопати и дурија.

– Според планот на Палчо, јас требаше да ги чекам во близина на зградата, со запален мотор на „ситроенот“ и отворен гепек – ги објаснуваше деталите од планот за грабнување на втората жртва.

Кешишев продолжи:

– Вељо донесе врзана вреќа за спиење и ја стави во гепекот, цело време на моторолата контактираше со Палчо, во „ситроенот“ бевме јас, Вељо и Боре, а Палчо возеше пред нас во „кангуто“.

Пристигнале до местото каде што е убиено девојчето, Бразда. Кешишев, на дваесетина метри оддалечен од другите, чувал стража.

– Се свртев два-три пати да видам што се случува. Првиот пат разговараа, гепекот беше отворен. Не знам што разговараа, бев далеку. Потоа, кога се завртев, видов дека почнаа да копаат. Последниот пат кога се свртев, Палчо држеше пиштол во рака. Јасно се гледаше тоа, бев далеку 20 метри. Се свртев да гледам кон патот да не наиде некој и слушнав истрел, пукање, ама некако тапо. На крајот ме викнаа да побрзаме за да се затрупа телото. Јас не го видов телото оти веќе беше затрупано со земја. Покривме сѐ за кратко време, најдовме столови, ќебиња, фрливме одозгора да личи како буниште. Палчо ги избриша лопатата, дуријата и копачот со WD-40. Ги стави во „кангуто“ и по 500 метри возење, ми рече да ја отворам вратата и да ги фрлам лопатата, дуријата и копачот во капините покрај патот. Јас ги фрлив и продолживме кон местото каде требаше да се запали „ситроенот“ – раскажа Кешишев.

Кога се вратиле во партијата, на „Фејсбук“ видел дека се работи за девојче, му ја покажал сликата и го прашал Палевски: „Што е ова?“, на што тој молчел.

– Не ми беше јасно зошто се случуваше сето тоа, Палчо не ми кажуваше ништо. Додека планираа грабнувања, никогаш никој не спомена за убивање – рече Кешишев во судницата и ги кревеше рамената.

Го опиша темносиниот ранец во кој Палевски ги носел моторолите, а за пиштолот со кој пукал во жртвите, Кешишев се сомнева дека е на Боре Видевски.

– Така слушнав овде – кратко одговори обвинетиот.

Го опиша денот и кога го испратил Палевски за Белград.

– Сè што ќе ми кажеше Палчо, јас го слушав – рече Кешишев. На следното судење, кое е закажано за в петок, ќе треба да се соочи со него, со „царот“. (П. А.)