Додека светот се прашува кога српскиот тенисер Новак Ѓоковиќ, ќе се врати на теренот и ги анализира неговите зборови дека можеби нема повторно да игра на Австралија опен, заедно со изјавата „Не знам до кога ќе можам да го издржам сето ова“ , сосема е логично условите за неговата продолжена долговечност во спортот, во кој е без конкуренција, да се сведе на два услова, конкурентност за најголеми титули и отсуство на повреди.
Кога ќе се земе предвид што покажа во Мелбурн, уште пологично е да се дефинира дека првиот услов зависи од вториот. Дека, доколку остане здрав, Новак уште долго ќе може да се бори за трофеи од секаква важност.
Најдобар доказ е победата против Карлос Алкараз. Иако го мачеше повредата што го принуди да го предаде полуфиналниот натпревар против Александар Зверев три дена подоцна, Ноле успеа да победи еден од двајцата стандардни носители на новата генерација. И не само да го порази, туку и да го надигра. Зошто, колку што Алкараз имаше предност да има фантастична сезона со два грен слема зад себе, неговиот ривал не беше најдобар поради повреда и не можеше да ја искористи тоа.
И тенисот не е само форхенд, бекхенд, сервис или трчање. Тениските битки многу често ги добивате со она што го имате меѓу вашите уши, без разлика дали се работи за тениска интелигенција, искуство или психолошка сила. Новак го има сето тоа во изобилство. Алкараз веројатно ќе има еден ден, но немаше во четвртфиналето во Мелбурн.
За неверојатниот квалитет на Ѓоковиќ говори и тоа колку брзо ја подобри формата. Во Бризбејн го одигра својот прв турнир по речиси три месеци пауза и беше елиминиран од Рајли Опелка. Веднаш започнаа сомнежите за неговите способности. Не блескаше ниту во првите две кола на турнирот во Мелбурн. Загуби сет против анонимни играчи надвор од топ 100, како Американецот Басавареди и Португалецот Фарија, а потоа ја засили играта, ги декласираше Чесите Махач и Лехечка и го надигра Алкараз.
Рака под рака, Ѓоковиќ ја подигна формата на толку ниво што го победи својот ривал, за кој се предвидува дека ќе има најсветла можна иднина, дури и кога е повреден. Да не беше Новак уште на нивото на светското чудо кој му ги донесе сите најважни тениски рекорди, сигурно немаше да може да го направи тоа.
Така, кога станува збор за натпреварувањето на најголемите турнири, Ѓоковиќ сигурно ќе има уште доволно време да ја додаде својата колекција на трофеи.
Но, сега доаѓа вториот услов. Нека е здрав. Не треба да се заборави дека Австралија опен е втор од последните четири на кои мораше да се предаде. На Ролан Гарос тоа го направи во четвртфиналето поради повреда на менискусот, потоа на Вимблдон играше послабо од што можеше поради операција на истиот, иако сепак стигна до финалето. Послабиот настап на САД Опен беше резултат на големиот напор на Олимписките игри на кои го осови златниот медал.
Најголемиот проблем на Новак е што сè уште ја има играта, но прашање е дали неговото тело може да се справи со тоа. Не би сакал да помине низ истата агонија како Роже Федерер, Рафаел Надал и Енди Мареј. Нема да сака да поминува повеќе време на терапија отколку на тренинзи, ниту пак да загуби во првиот или вториот круг
