Марин Ле Пен би можела да предизвика криза во еврозоната, слична на онаа што некогаш ја погоди Грција, доколку реши да ја собори новопоставената француска влада. Додека Европската Унија се соочува со политички и економски превирања, Ле Пен е подготвена дополнително да ја зоврие целата работа.
Ле Пен и нејзината екстремно десничарска партија Национален собир размислуваат дали да гласаат против буџетот на премиерот Мишел Барние.
Ваквиот потег не само што ќе ја урне неговата кревка коалициска влада, која е на власт помалку од три месеци, туку ќе ги потресе финансиските пазари и ќе ја потресе цела Европа, пишува Политико.
„Ако буџетот остане таков каков што е, ќе гласаме против“, рече Ле Пен по средбата со Барние во понеделникот наутро и додаде: „Ако владата падне, претседателот на републиката ќе треба да назначи нов премиер“.
Централно-конзервативната малцинска влада на Барние, формирана откако францускиот претседател Емануел Макрон неочекувано распиша избори во јуни што резултираа со поделба на три блока – левичарски, центристички и екстремно десничарски – има приоритет за справување со катастрофалните јавни финансии. Годините на раскошни трошења доведоа до буџетски дефицит од повеќе од 6% од економијата, двојно повеќе отколку што дозволуваат правилата на ЕУ.
Досега Ле Пен се спротивставуваше на рушење на коалицијата, но секогаш тврдеше дека ќе гласа против буџетот ако не и се допаѓа. Истото важи и за ривалскиот блок левичарски партии. Заедно, тие имаат доволно гласови во парламентот за да ја соборат владата на Барние и да ја втурнат земјата во нова фаза на политички хаос.
„Ставот на Марина Ле Пен е неодговорен. Не можете да си играте со иднината на земјата“, рече поранешниот премиер Габриел Атал, сојузник на Макрон.
Но, проблемот не е само Франција.
„Ако владата утре падне поради буџетот, веднаш ќе има финансиска криза. Немојте да мислите дека Франција е заштитена“, предупреди министерот за внатрешни работи Бруно Ретајло.
Пред десет години, огромниот јавен долг на Грција за малку ќе ја сруши еврозоната со единствена валута. Се покажа дека е тешко да се ограничат кризите во само една земја и не требаше долго време за економиите и банкарските системи на Португалија, Ирска и Шпанија да почнат да се колебаат. Дури и големите земји како Франција и Италија, кои се клучни за стабилноста на еврозоната, ги почувствуваа последиците.
