Кога би ја визуелизирале годината што ни претстои, каква боја би била таа? Со ова се занимаваа експерти од Институтот за бои Пантон, кои ги прочешлаа колекциите на висока мода, трендовите во дизајнот на ентериерот, поп културата и психологијата и дојдоа до резултати.
Годината што претстои ќе биде дефинирана со бојата на „замаглен тон на праска“, заклучија во Институтот Пантон. Иако на англиски значи праска, во секојдневниот говор оваа нијанса ја нарекуваме „боја на кајсија“. Тоа е лесен, овошен тон кој комбинира мир и спокојство.
„Поминуваме низ многу превирања во нашите животи и ни треба боја која „негува“. Тоа е топла и пријатна сенка. И тоа е многу тактилно. Чувствуваме дека во вакво време, тактилноста е многу важна – да ги допреме другите и да ги собереме во нашиот дом“, изјави за Си-Ен-Ен, специјалистот за боја на Пантон, Литрис Ајсмен.
Тоновите со боја на замаглен тон на праска доминираа на модните писти на кои беа претставени ревиите за пролет-лето 2024. Особено беа изразени во колекциите на модните куќи од Милано како Гучи, Жил Сандер и Спортмакс.
Актерката Хилари Даф на забавата на Оскарите во март носеше нежен фустан од Кајсија Докла и Габана инспириран од долна облека. Наскоро актерката Ума Турман се појави на настан во фустан на Прада од зимската колекција, во иста боја.
Сепак, за да се избере бојата на годината не е доволно само да се погледнат модните писти и црвените теписи, вели Ајсмен.
Таа објаснува дека клучниот момент за бојата на кајсијата бил во 2016 година кога пејачката Бијонсе последен пат се појавила на настанот Мет Гала во латекс фустан со пуфнести ракави, креиран од модната куќа Живанши.
Оттогаш, бојата продолжи да се појавува почесто на црвениот килим.
„Сметаме дека „бојата на праска“ е исклучително носталгична боја. Почесто женска боја. А сепак стана дел од машката гардероба и околина. Мислам дека тоа зборува за модерноста на таа нијанса“, рече Литрис Ајсмен.
Пантон одбележува 25 години од почетокот на изборот за боја на годината. Далечната 1999 година беше година на „синото небо“.
„Беше прекрасно, полно со надеж, сите тие прекрасни работи што ги чувствуваш кога размислуваш за иднината. Но, имаше и страв дека сите часовници ќе застанат. Тоа беше предизвик за нас“, се сеќава Ајсмен.
